Çevre sorunlarının toplumsal düzeyde meşruiyet kazanması ve kabul görmeye başlaması açısından ikinci Dünya Savaşı sonrası süreç, bir kırılma noktası olarak kabul edilebilir. İkinci Dünya Savaşı’nda büyük ölçüde hasar gören batılı ülkelerin sanayi alt yapılarını hızlı bir şekilde ve yeniden kurma çabaları, hızlı bir sanayileşme hamlesinin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Batı toplumlarında görülen bu hızlı sanayileşme hamlesi, kömür başta olmak üzere fosil yakıtların yaygın ve yoğun bir şekilde enerji kaynağı olarak kullanılmasına ve bunun sonucunda da asit yağmurları, hava, su ve toprak kirliliği başta olmak üzere birçok çevre sorununun hızla artmasına ve yaygınlaşmasına yol açmıştır. Bu sorunların daha iyi anlaşılması ve ortadan kaldırılmasına yönelik olarak birçok değişik çabalar ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda, söz konusu çevre sorunlarının toplumsal boyutlarının da olduğu ifade edilmeye başlanmıştır. Çevre sorunlarının toplumsal bağlamının olduğu ilk kez, Amerikalı sosyolog Duncan tarafından 1950’li yıllarda dile getirilmiştir. Ancak, çevre sosyolojisinin, sosyolojinin bir alt disiplini olarak ortaya çıkmasında asıl kırılma noktası 1970’li yıllar olmuştur.