Kentleşmenin dört temel boyutundan bahsedilebilir: 1. Nüfus Boyutu: Nüfus bağlamında kentleşme, kırsal ve tarımsal alanlardan kente göç edenlerin ve buna bağlı olarak da kentlerin sayısında meydana gelen artıştır. Kentlerin mekansal büyümesi de bu boyutta ele alınabilir. 2. Ekonomik Boyutu: Ekonomik anlamda kentleşme, tarım ve hayvancılıkla uğraşan nüfusun başta sanayi olmak üzere, tarım dışı faaliyetlere (sektörlere) kaymasıdır. Kişi geçimini tamamen kentte ve kente özgü işlerde çalışarak sağlar. 3. Siyasal Boyutu: Kentli nüfusun oy verme davranışlarında, siyasal katılma biçimlerinde vb. kente özgü değişimleri ve siyasal ve ideolojik olarak çoğulculaşmayı içerir. 4. Sosyal ve Kültürel (Kentlileşme) Boyutu: Kentleşmenin sosyal ve kültürel boyutu; (a) toplum yapısının çoğulculaşması; (b) dayanışma ve yardımlaşma anlayışının değişmesi; (c) birincil ilişkilerinin belirleyiciliğinin azalması ve ikincil ilişkilerin önem kazanması; (d) eğitim ve öğretim, kadının konumu, zaman ve mekan algılaması, iletişim gibi konulardaki tutum ve davranışların değişmesi; (e) insan davranış tutum ve ilişkilerinde kentlere özgü değişikliklerin oluşması; (f) örgütlenme düzeyinin, işbölümü ve uzmanlaşmanın artması; (g) bireyin öne çıkması; (h) kentlilik bilincinin ve kültürünün benimsenmiş olması vb. gibi unsurları içerir. Kentleşme, sadece kentlerin sayısının arttığı ve nüfusun kentlerde yoğunlaştığı bir süreç değildir. Kentleşme süreci aynı zamanda, kente yeni göç edenlerin sosyal ve kültürel anlamda dönüşerek kentlileştiği bir süreçtir. Kentlileşme, kişilerin kentlere özgü düşünce, tavır, davranış ve yaşam biçimi geliştirme sürecini ifade eder.