Kiliselerin etkisi;

Bu durum daha önce Avrupa ülkelerindeki kiliselerin, çocukların dinsel yayınlar dışındaki kitapları okumalarına karşı çıkmalarıdır. Buna karşılık çocuklar da dinsel içerikli kitapları okumayı sıkıcı bulmuşlar, okumak istememişlerdir. Böylelikle, çocuklara uygun edebi eserlerin yazılıp yazılmamasıyla ilgili tartışmalar başlamış ancak 18. Yüzyıla değin, yazılan metinlerin kilisenin etkisinden kurtulamadıkları gibi, öğretici-didaktik olma özelliklerinden de sıyrılamadıkları görülmektedir.

Yetişkinler için yazılan kitapların çocuklar tarafından da okunmaya başlanması;

Çocuk edebiyatının, yetişkinler için oluşturulan “Edebiyat” gibi, uzun bir geçmişi ve geçirdiği bir birikim dönemi yoktur. Bu da bize aslında çocuk edebiyatının gelişmesinde, çocukların etkin rolü olduğunu göstermektedir. Bilindiği üzere, her hangi bir şeyin gerçekleşebilmesi için öncelikle ona ihtiyaç duyulması gerekmektedir. Çocukların zaman içerisinde kendileri için yazılı ya da sözlü kaynaklara duydukları ihtiyaç, onlara uygun eserlerin yazılması gerçeğini ortaya çıkarmıştır.

Batı’daki kültürel gelişmeler;

Bunun başında matbaanın yaygınlaşması gelir. Okur-yazarlık oranının yükselmesi ve giderek iletişim olanaklarının artması, kitaba karşı olan ilginin artmasına yol açmıştır. Özellikle İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yayınların artması, uluslararası çocuk kitaplarının basım ve dağıtımı, dünyanın değişik ülkelerinde açılan çocuk kitapları sergi, fuar ve kongreleri çocuk edebiyatı alanında önemli gelişmelerin göstergesidir.