Çocuk edebiyatında gerçekçiliğin amacı, çocuğa uzun uzun öğüt vermek değil, günlük
ve hareketli yaşamı tanıtmaktır. Bu öykülerle çocuk; bazen benzer geçmiş ve deneyimlere
sahip karakterlerle kendini bir tutabilmektedir. Çocukların çoğu benzer olumlu ve olumsuz durumlar ile karşı karşıya olduğundan, bu öyküler uzun süre ilgi çekmeye devam eder.
Edebiyatın diğer türleri gibi gerçekçi öykülerde de kitabın iyi yönü, içeriğinin düşündürdüğünde değil, ileri sürdüğü düşüncede belli olmaktadır. Güzel anlatılırlarsa, bu öykülerin çoğu çocukların temel ihtiyaçlarını doyururlar. Eğer çocukların temel gereksinimleri
üzerinde odaklanırlarsa onların bireysel ve sosyal ilişkilerine bir anlam verirlerse; eğer insanların farklıdan çok benzer, yabancıdan çok birbirlerine yakın olduklarını gösterirlerse;
eğer kendi yaşamlarında bir şeyler yapabileceklerine çocukları inandırırlarsa o zaman o
kitaplar çocuklar için iyi ve değerlidirler.