Güvene karşı güvensizlik (0-1 yaş): Bebekler bu dönemde içinde yaşadıkları dünyaya güvenip güvenemeyeceklerini öğrenir. Özellikle annenin bebeğini sevmesi, okşaması, sıcaklığını hissettirmesi, ilgilenmesi sonucunda güven duygusunun temelleri atılır. Anne bebeğin gereksinimlerini karşılayarak bebeğin güven duygusunu geliştirir. Bu güven duygusu, bebeğin gelecekte kuracağı kişilerarası ilişkilerinin temelini oluşturur. Gereksinimleri karşılanmadığında ise çocukta güvensizlik duyguları gelişir, ileri yaşlarda kendine güvenmeyen asosyal bir birey haline gelebilir. Erikson, bebeklik dönemindeki sağlıklı güven duygusunun gelişiminin, besinin miktarına ya da sunulan oral uyarıma değil, verilen bakımın kalitesine bağlı olduğunu savunur. Bu dönemde temel güven duygusunun kazanılması sonucunda elde edilecek güç umuttur. Umut bireyin gereksinim ve isteklerinin karşılanabileceğine olan sürekli inanç duygusudur ve insan yaşamında önemli rol oynar.