İşbirliği; bir işi yapanların güçlerini birleştirmesidir. Çocuğun içinde bulunduğu aile ve okul çevresi, sürdürdüğü arkadaşlıklar yaşamı sağlıklı ve olumlu kılan, zenginleştiren etmenlerdir. Aile ve arkadaşlık ilişkileri çocuğa gereksinimi olan güven ve işbirliği ortamını sunabilir. Okul dönemi boyunca sürdürülen sağlıklı ve olumlu arkadaşlıklar çocuğun yaşamını zenginleştirebilir. Başka ilişkilerde bulamadığı güveni ve işbirliğini arkadaşlık ortamında bulabilir. Çocuklar on sekiz-yirmi dört ay arasında işbirliği yapmaya, yardımlaşmaya başlar. Ancak küçük çocukların paylaşma ve işbirliği yapma kapasiteleri sınırlıdır. Çocukların çok azı dört yaşına kadar işbirliğine dayalı oyun ya da çalışmayı öğrenir. Sosyal davranışların oluşmasında anne-babanın ve diğer çocukların etkisi giderek artar. İşbirlikçi çaba çocuklarda yetişkinlerden daha kolay uyarılabilir. Temel olarak çocuk onaylanmak ister. Olumlu sosyal davranışların kazanılmasında aile bireyleri, yetişkinler ve diğer çocuklar model alınabilir (Aral vd., 2000).