Bireylerin içinde bulunduğu ortamların ışık düzeyi yanı sıra göze çevreden yansıyan ışık düzeyi de sürekli değişkenlik göstermektedir. Bu nedenle ışığa son derece duyarlı olan retinaya gelen ışık miktarı ve şiddetinin kontrol edilmesi gerekmektedir. Bu kontrolü hızlı bir şekilde sağlayan ve gözün değişen ışık düzeyine uyum sağlamasını gerçekleştiren yapılar ise gözün ön kısmında bulunan gözbebeği ve iristir. Ancak bu iki yapının kontrolü tek başına yeterli olmamakta, retinadaki konik ve çubuk hücrelerin içinde bulunan ışığa duyarlı pigmentlerin de uyum sürecine destek vermesi gerekmektedir (Pastorino ve Doyle-Portillo, 2010). Bu nedenle ışık düzeyinin aniden değiştiği durumlarda irisin yanı sıra retinadaki pigmentlerde de bir takım değişiklikler gerçekleşmekte, böylece göz yeni ışık düzeyine daha rahat biçimde uyum sağlamaktadır. Aydınlık bir ortamdan karanlık bir ortama girildiğinde retinanın ışığa duyarlılığın artmasına karanlığa uyum, karanlıktan aydınlığa çıkıldığında retinanın ışığa olan duyarlılığının azalmasına ise aydınlığa uyum adı verilmektedir.