Deprem aktivitesinin yüksek olduğu ve sık sık yıkıcı depremler yaşayan ülkeler, kendi bina stoklarına, ekonomik ve hukuki yapılarına uygun deprem sonrası hasar tespit yöntemlerini geliştirmişlerdir. Bu yöntemlerin bazıları ve geliştirildikleri ülkeler şu şekilde sıralanabilir; ATC-20 (1989), Amerika Birleşik Devletleri EMS (1998), Avrupa EPPO (1998), Yunanistan AeDES (2000), İtalya JBDPA (2001), Japonya NZSEE (2009), Yeni Zelanda