Sosyal medya ve demokrasi ilişkisini değerlendiren ikinci yaklaşım ise konuya ilişkin daha karamsar bir bakış açısı sergilemekte ve bu yeni mecranın değişim getirmeyeceğini iddia eden görüşlerden oluşmaktadır. Binark ve Löker, yeni medya ortamının sivil toplum örgütleri ve diğer toplumsal hareketler açısından olumsuz özelliklerine de dikkat çekerler (2011: 18): tecimselleşme ve tekelleşme olgusu, dijital uçurum olgusu, elektronik gözetim ve dijital denetim ile kolektif eylemin zayıflaması olgusu. Sosyal medya mecraları aynı zamanda bir gözetleme (panoptikon) da oluşturmaktadır. Herkesin çeşitli profilleri belirli kriterlerle tarayabildiği, ağında mevcut bağlantılarının diğer ilişkilerini kontrol edebildiği ve erişebildiği, ziyaret edilen fiziksel/ çevrimdışı mekanların ortak kullanılan yazılımlar ve sosyal medyanın entegre edilebildiği akıllı telefonlar aracılığıyla her an takipçi kitlesine bildirilebildiği yeni, dinamik, küçük ve herkesin birbirini gözetleyebildiği bir yeni küresel köyden söz etmek mümkündür.

Olumsuz bakış açısı ayrıca bir ticari boyutun etkisini de öne sürer: “…teknolojik gelişmeler, kitle iletişimi, bilgisayarlar, telekomünikasyon hizmetleri ve uydular arasındaki arayüzeyleri çoğalttığı halde, kamusal politikalarla birbirine bağlı pazar gü.leri toplumsal alan aleyhine özel çıkarları desteklemiştir.” (Dahlgren, 2012: 47). Bu gelişmelerin sonucunda da Dahlgren’e göre (2012: 47), enformasyon gitgide daha pahalı olacak ve eşitsiz biçimde dağılacaktır.

Sosyal medya ve demokrasi tartışmasında en çok vurgulanan noktalardan birisi de fiziksel olarak bir araya gelmeyen insanların herhangi bir eylemlilik gösterebilmeleri olanağının çok zayıf olduğudur: “Zayıf insan ilişkileri asla yüksek risk taşıyan bir aktivizme dönüşmüyor. Gladwell’e göre sosyal medya mecraları katılımı artırırken bir diğer yandan da katılımın gerektirdiği motivasyon ve coşku düzeyini düşürmekte.” (Atikkan ve Tunç, 2011: 103).