Öğretim amacı güden planlı ve düzenli iletişimlere akademik iletişim denildiğini hatırlayalım. Şüphesiz öğretim amaçlı iletişimlerde belletme, kavratma, ikna etme, özümsetme şeklinde çabalar öne çıkmakta, bunlar da farklı iletişim becerilerini gerektirmektedir. Dinin öğretimi, inanç, bilgi, duygu ve davranıs yönleri ile bir bütünlük oluşturduğundan tek düze bir iletişim eylemi ile karşılanamaz. Akademik dinî iletişimde olabildiğince çok iletişim becerilerinin birlikte, iç içe ve art arda kullanılmasına ihtiyaç duyulur. Yazısal, sözel, nesnel ve duygusal iletişim becerileri yerine göre ve etkin bir şekilde kullanılacaktır. Akademik dinî iletişimlerde iletilmek istenen mesaj, kullanılan araçların oluşturduğu şematik çerçevede biçim alır. İletişimin alıcı tarafındaki kişi daima bir şekilde biçimlenmiş dinî mesaja muhatap olur ve tepkisi buna göre oluşur. Biçimlenmeyi sağlayan sözdür, ses tonudur, vurgudur, jest ve mimiklerdir, takınılan hal ve tavırlardır, kılık kıyafettir. İnsanların manevi dünyalarını ve onunla bağlantılı ilişkilerini düzenleyen din konusunda, yanlış bilgi, duygu ve kanaatlerin iletilmiş olması telafisi olmayan olumsuz sonuçlar doğurabilir.