Rusya’yı Avrupa devletler sistemine sokmak ve Sovyet dış politikasını ve mekanizmasını Avrupa normlarına uydurmak görevi, Mart 1918’de Troçki’nin yerine Dışişleri Komiserliği’ne gelen Çiçerin’e düştü. Sovyetler önceleri bütün diplomatik unvanları lağvederek, dış temsilcilerine de sadece tam yetkili temsilci veya polpred adını verdiler. Ayrıca, büyük güçler ile küçük devletler ayırımını da reddettiler. Ancak, Bolşevik Rusya ile başlıca Avrupa güçleri arasında diplomatik ilişkiler kurulunca, polpred’lerin kordiplomatikteki diğer ülke temsilcilerine göre öncelik sırasını saptamak mümkün olamadı. Bunun sonucu Sovyet temsilcilerine protokol sırasının en gerisinde yer verilince, Çiçerin bu konuda da gerilemek ve Avrupa terim ve unvanlarını kabullenmek mecburiyetinde kaldı.