Güç dengesi ve ulusal çıkar yaklaşımlarının yerine, uluslararası adalet, hukuk ve dayanışma kavramlarının hakim olacağı bir Yeni Diplomasi yaratılması iddialarına rağmen 1919-20 yıllarında toplanan Paris Konferansı aslında 19. yüzyıl konferans diplomasisinin uygulamalarından pek de farklı biçimde cereyan etmedi. Wilson dahil liderler, müzakere sürecinin değil sonuçların halka açıklanmasından yanaydılar. Gazeteciler konferansın genel oturumlarına katılabilmekte fakat asıl kararların müzakere edildiği, İngiltere, Fransa, İtalya ve ABD’nin hükûmet başkanlarının oluşturduğu Yüksek Konsey ile İngiltere, Fransa ve İtalya Başvekilleri ile Wilson ve dışişleri bakanı yanında Japonya’dan iki baş delegeden oluşan Onlar Konseyi’nin görüşmelerinde hazır bulunamıyorlardı.