Her hâlükârda karşılıklılığa dayanan 19. Yüzyıl başlarına kadarki beş yüz yıla yakın bir sürede Osmanlı Devleti’nin yabancı ülkelerle siyasi, hukuki ve ekonomik ilişkilerde İslami bir kavram olan ‘aman (veya eman)’ sistemi temel ilkeyi oluşturmuştur. III. Selim’e kadar Dar’ül İslâm, Dar’ül Harb ayırımı dolayısıyla diğer dinleri kabul etmiş toplumlarla barışçı yollarla ve eşit şartlarda ilişki kurması sözkonusu olamazdı.