20. yüzyıl dünya politikalarının sık sık ön plana çıkan teması olan, diplomatik uygulamaların ideolojinin gereklerine uydurulması konusu, iki savaş arası dönemde de gündemin üst sıralarındaydı. Troçki’nin Bolşevizm’in kısa sürede dünyayı fethederek klasik diplomasi ve araçlarını gereksiz hâle getireceği inancının boşa çıkmasından sonra, Sovyet devletinin doğması “ulusal sosyalizm” kavramı ve Sovyetler Birliği’nin 1934’te Milletler Cemiyeti’ne üye olmasıyla yeni Rusya, diplomatlardan vazgeçmek bir yana onlara daha çok ihtiyaç duyar duruma gelmişti.