Her iki siyasi sistemin çeşitli avantaj ve dezavantajları bulunmaktadır. En kötü durum çok partili hükûmetlerin dış politika yapımı ve bunun içerisinde sınırlı seviyede kamuoyunun etki sahibi olacağıdır. Sonra gelen düzen ise başkanlık sistemidir. Sistemin kurulumu nedeniyle kamuoyunun daha etkin olduğu bir düzen mevcuttur ve pek çok açıdan kamuoyu ile karar alıcılar etkileşim içerisindedir. Demokratik bir siyasi düzen olduğu da varsayılırsa kamuoyunun en etkin şekilde bu sistem içerisinde dış politika üzerinde hak sahibi olacağını savunabiliriz. Belki de olması zor fakat olduğunda ise en avantajlı sonuçları doğurabilecek düzen ise tek partili hükümetlerin kurulduğu parlamenter sistemde meydana gelmektedir. Oyların çoğunluğunu alan parti doğrudan kamuoyunun geniş bir kitlesiyle etkileşim içerisindedir. Kamuoyu da aynı şekilde her oyun karşılığının olduğunu bilerek dış politika konularında kendi fikirlerini karar alıcılara iletebilir.