İkinci Dünya Savaşı’nın ardından, 1945 - 1990 döneminde, ulusal özellikler ve ekonomik koşullar, Türk dış politikasında daha etkin rol oynamaya başladı. Artan nüfus ve düşen yaşam kalitesi gibi unsurlarının yanısıra, doğal kaynaklardan mahrum olmasından ve ekonomik sıkıntılarından ötürü, Türkiye, korumacı ekonomi modelinden vazgeçerek, serbest pazar ekonomisi modelini benimsedi. Bu politika değişikliğiyle birlikte Türkiye, yabancı yatırıma ve dış mali desteğe daha açık hâle geldi. Bu durum, Türkiye’nin Batı dünyasına bağımlılığını arttırdı (Mustafa Aydın, 2000:103-139).