Neoklasik iktisatçıların öncülerinden Carl Menger (1840-1921) “İktisadın İlkeleri” (Grundsatze der Volkswirtschaftslehre) (1871) adlı eserinde değer teorisi ile ilgili açıklamalarına önce “mal” kavramını tanımlamakla başlar. Ona göre her “faydalı şey” mal değildir. Her hangi bir şeyin “mal” olabilmesi için şu dört özelliğe sahip olması gerekir. (1) Şey bir insan ihtiyacını giderebilmelidir: Bir insanın o şeye ihtiyacı olmalı veya sonradan olabileceğini tahmin edebilmelidir. Örneğin (A) hastalığının tedavisi için (a) ilacına ihtiyaç vardır. (A) hastalığının ortadan kalkması halinde (a) ilacına ihtiyaç olmayacağına göre (a) mal olma niteliğini kaybeder. (2) Tatmin ettiği ihtiyaç ile o mal arasında bir nedensellik bağı olmalıdır. Yani, malda ihtiyacı gidermeye elverişli bir durum olmalıdır. Örneğin (A) hastalığı halen geçerli olmakla birlikte bu hastalığın tedavisinde kullanılan (a) ilacını kullanım süresi geçmişse (a) gene mal olma özelliğini kaybeder. (3) Bu nedensellik bağı tanınabilir olmalıdır; yani bu mala özgü durumun insan tarafından bilinmesi gereklidir. Varsayalım ki; tedavi yeteneği olan (a) ilacı ilkel bir topluluğun eline geçmiştir. İlaç ihtiyacı gidermeye elverişlidir ancak, onu elinde bulunduranlar, o ihtiyacı gidermeye yarayan durumdan habersizdirler. (4) İhtiyaç gidermeye elverişli durumda bulunması gereklidir. Örneğin: (a) ilacı vardır ancak, ilacın bileşimindeki maddeler yetersizdir. O halde (a) ihtiyacı gidermeye elverişli değildir, bu bakımdan mal olma niteliğini kaybetmiştir.