Bir sigorta sözleşmesine göre; sigortacı, sigortanın tanımında yer verilen “bir kimsenin, bir prim karşılığında para ile ölçülebilir nitelikte sigortalanabilir menfaatini (yararını) za- rara) uğratan bir riskin, tehlikenin meydana gelmesi hâlinde taahhüt ettiği tazminatı öde- mekle yükümlüdür”. Sigorta edilen malın zarara uğraması talebi oluşturur. Zararın ödenmesi ve malın eski hâline getirilmesi ise, “tazminat prensibidir”. Buradaki amaç, ödenen tazminat ile gerçek hasarın karşılanmasıdır. Bundan kasıt ise, bir gün önceki durumdan “ne daha iyi, ne daha kötü” olmamadır. Başka bir ifadeyle, sigorta ettirenin/sigortalının durumu, hasar öncesine göre ne iyileşmeli ne de kötüleşmelidir. Böylece, poliçe ile temi- nat altına alınan riskin, tehlikenin neden olduğu zarar ve zıyan tazmin edilmekte, sigor- talının hasardan bir gün önceki ekonomik durumuna getirilmesi sağlanmış olmaktadır. Mesela; eskimiş ve kullanılmış bir malın zararı karşılanırken, eskime payı düşülür. Zarar ya nakden ödenir, ya da onarılır, ya da değiştirilerek yerine konulur. Sigorta sözleşme- si sigortalıyı hasardan önceki finansal durumunun üzerine çıkarmayı gaye edinmez. Tazminat Prensibi, hasar nedeniyle sigortalının kar sağlamasını önler. Bu hâliyle anılan prensip, “Sigortalanabilir Menfaat Prensibi” ile birebir örtüşmektedir.

Ancak hemen belirtmek gerekir ki, bu prensip, yalnızca mal ve sorumluluk sigortalarında geçerlidir. Tazminat prensibinin geçerli olmadığı, yani sigortalının/sigorta ettirenin hasardan bir gün önceki hâline getirilemediği sigortalardan Hayat ve Ferdi Kaza sigorta poliçeleri de vardır. Hayat ve Ferdi Kaza sigortalarının konusu insan hayatı olduğu için burada mal sigortalarında olduğu gibi sigorta değeri söz konusu değildir. İnsan kendi ya- şamına veya organına değer biçemez. Onu için Hayat, Daimi ve Kısmi Maluliyet teminatı veren poliçelerde tazminat prensibi işlemez.