1980’li yıllarda gelişmekte olan ülkeler arasında geniş kabul gören ekonomi politikalarını Williamson, “Washington Kararları” adını verdiği listede toplamıştır (Williamson, 1994, s.17) . Williamson’un listesini aşağıdaki gibi sıralayabiliriz:
• Mali disiplinin sağlanması
• Kamu harcamalarındaki önceliklerin sağlık, eğitim ve altyapıya yönlendirilmesi
• Vergi tabanının genişletilmesi ve marjinal vergi oranlarının kısılmasını içeren bir
vergi reformunun yapılması
• Gerçekçi ve rekabetçi döviz kurları
• Mülkiyet haklarının korunması
• Deregülasyon (Devletin piyasalara müdahale etmemesi)
• Serbest Ticaret
• Özelleştirme
• Doğrudan yabancı yatırımlar karşısındaki engellerin kaldırılması
• Finansal serbestleşme

Sıralanan ekonomi politikalarını incelediğimiz zaman bu politikaların ithal ikameci
politikaların tamamen tersi olduğunu görmekteyiz. 1980’li yıllarda derecesi ve uygulama zamanı ülkeden ülkeye değişmekle birlikte pek çok gelişmekte olan ülke daha önce karşı çıktıkları bu politikalara yönelmiştir. Ekonomi politikalarındaki değişim dünya çapında bir olgudur. En şiddetli reformlar Bolivya, Meksika, Arjantin, Peru, Kolombiya, Brezilya ve Şili gibi Latin Amerika ülkelerinde yaşanmıştır. İstikrar ve yapısal uyum politikaları aralarında Türkiye’nin de bulunduğu Asya ve Afrika ülkelerinde de benimsenmiştir. Daha sonra bu ülkelere Doğu Avrupa’nın önceden sosyalist olan ülkeleri ve eski Sovyetler Birliği de katılmıştır. Gelişmekte olan ülkeler içinde aşırı korumacı politikalar uygulamış olan Hindistan bile 1991’de ekonomik liberasyon sürecini başlatmıştır. Dolayısıyla 1980'lerde başlayan değişimin serbest piyasa ekonomisi ve liberal ekonomiye doğru olduğu söylenebilir.