Modern ekonomi biliminin 1870’li yıllarda ortaya çıkışından bu yana, tüketiciden yana sağlanan yarar, özellikle de fiyatlarda gerçekleşen düşme ve bu düşmeyle birlikte satın alma gücünde meydana gelen artış¸ ve tüketici seçiminde olan genişleme yoluyla ortaya çıkan yarar, iktisatçılar için ekonomi politikasının denektaşı olmuştur. Tüketici yararından başka hiç¸ bir şeyin dikkate alınmaması ya da en azından tüketici yararına göre ikinci plana atılması yolundaki tartışma gerçekten de sağlam görüşlere dayanmaktadır. Ekonomi biliminin tek hedef saydığı tüketici üzerine toplanan dikkatin, iş imkânları ya da üretimden söz edilerek bulandırılması, fiyat tespitini, tekelciliği ve verim düşüklüğünü¨ körükler. Böyle bir şey çok geçmeden, iş imkânlarını korumak yerine, onları tehlikeye sokar. Ekonomik rasyonellik ile tüketici çıkarını özdeşleştiren bu görüş, yatırım, üretim kapasitesi ve zenginliği yaratan şeyin esas itibariyle tüketici alışverişi olduğunu iddia eden Keynesçi ve Post- Keynesçi kuramla iyice pekişmiştir.