Kuzey yarıkürede kuzeyden esen rüzgârlar sıcaklığı düşürürken, güneyden esenler yükseltir. Güney yarıkürede ise bu durumun tam tersi gözlenir. Sürekli (alizeler, batı ve kutup rüzgârları), mevsimlik (muson rüzgârları) ve yerel (meltemler, tropikal siklonlar, sıcak yerel, soğuk yerel) rüzgârlar olmak üzere üç büyük grupta toplanmaktadır. Türkiye’de daha çok yerel rüzgârların etkisi görülmektedir ve sekiz tipi vardır (Şekil 2.2). Kuzeyden esen yıldız, kuzeybatıdan esen karayel ve kuzeydoğudan esen poyraz soğuk hava getirir ve toprakta sıcaklığı düşürür. Güneybatıdan esen lodos sıcak hava getirir, toprağın ısınmasına ve kurumasına neden olur. Özellikle, Marmara bölgesinde deniz ulaşımını olumsuz etkilemekte, kış mevsiminde karların erimesine neden olduğundan sel, taşkın ve kıyı erozyonu şeklinde olumsuz etkileri görülmektedir. Gündoğusu, doğudan esen soğuk, kuru rüzgâr olup yağışların durmasına sebep olmaktadır. Güneydoğudan esen rüzgârlara keşişleme denir ve sabah saatlerinde estiğinde akşamüstü havada bunaltıcı sıcak meydana gelir. Güneyden esen oldukça sıcak ve nemli rüzgârlara kıble denir. Orta Akdeniz’de oluşan alçak basınç merkezi bu rüzgârı meydana getirmektedir. Batıdan esen sıcak ve nemli rüzgârlara günbatısı denir.