Tabiat parkı olarak ayrılacak yerlerde; milli veya bölge seviyesinde üstün tabii fizyocoğrafik yapıya, bitki örtüsü ve yaban hayatı özelliklerine ve manzara güzellikleri ile rekreasyon potansiyeline sahip olmalıdır, kaynak ve manzara bütünlüğünü sağlayacak yeterli büyüklükte olmalıdır, bilhassa açık hava rekreasyonu yönünden farklı ve zengin bir potansiyele sahip olmalıdır, mahalli örf ve adetlerin, geleneksel arazi kullanma düzeninin ve kültürel manzaraların ilgi çeken örneklerini de ihtiva edebilmelidir, devletin mülkiyetinde olmalıdır.