Ekonomik ve teknolojik yapılanmaya paralel olarak sosyal ilişkiler de yeniden yapılandı; işgücü kendi içinde uzmanlaşarak, fabrika işçisi ve büro içi hizmetlileri olarak ayrıldı. Daha ileri aşamada, managerler üst düzey yöneticiler olarak ayrı bir sosyal grup olarak şekillendi. Bu sosyal kesimlerin, ekonomik faaliyet içindeki davranış kalıpları birbirinden farklı oldu. Fabrika işçileri dayanışmacı kültür ve davranış yönelimi sergilerken; büro hizmetlileri kariyerist bir kültür ve davranış kalıbına (bürokratik yönelim) sahip oldu. Üst düzey yöneticiler, çalışmayı yaşam için sadece bir araç olarak gören davranış kalıbı ve kültüre yöneldi.