Bir yapıttaki izlek(ler) çoğu zaman yapıtın konusu ile karıştırılır; birinin yerine diğerinin kullanıldığı olur. Konu yapıtın dışında da var olan kavramları anlatır; oysa izlekçilere göre, izlekler yapıtın içinde yeniden yaratılan bir anlam ulamıdır. İzlek, bir öznenin dünya ile olan öznel ilişkisini anlatır. Bu açıdan izlekçilik, biçimcilik akımının tersine bir yöntemden hareket eder ve fenomenolojiden yararlanır.