Kalıplaşmış deyimler: “iğne ipliğe dönmek” (s. 124), “iki gözü iki çeşme ağlamak” (s. 124), “ türküler yakmak” (s. 129), “deli gibi sevmek”, (s. 130), “türküler düzmek” (s. 131), “karnı tok olmak” (s. 131), “yüzüstü bırakmak” (s. 133)... Bu deyimleri ortalama Türkçe bilenler kolaylıkla anlayabilirler. Bu da okurun kolaylıkla kurmaca evrenine girmesini sağlar.