Endüstri ilişkilerine Tekilci Yaklaşım, sendikaların zayıflamaya başladığı 1970’li yılların
sonunda ortaya çıkan, sendikaları ve toplu pazarlığı endüstri ilişkileri sisteminin
dışına çıkarmaya çalışan ilk teoridir. Bu yaklaşıma göre, her iş örgütü ortak
bir amaç için oluşturulmuş uyumlu ve tek bir bütündür. İşletmede çalışan işçiler
bir araya gelerek tek bir otorite altında bir bütün oluşturmakta ve çalıştığı işletmenin
amaçları, çıkarları ve değerlerini paylaşmaktadırlar. İşçi ve işveren etkin üretim,
yüksek kar ve işletmedeki her çalışana iyi ücret sağlamak gibi ortak amaçlara sahip
bir takımın üyesidirler. Ancak bu takımın çalışması ve görevlerini tam olarak yerine
getirmesi için üst yönetimin liderliğine ihtiyacı vardır. Bu nedenle yönetimin karar
ve emir verme hakkı, meşru ve rasyonel olarak kabul edilmektedir (Farnham ve
Pimlott, 1990, s.4). Yönetimin ve işçilerin çıkarlarının aynı olduğunu ve yönetimin
örgütün tümünün çıkarları için çalıştığını ileri sürerek yöneticilerin otoritesini meşrulaştıran
bu yaklaşıma yönetim ideolojisi de denilmektedir.