1925 yılında çıkarılan bir kanunla, sermayesi İş Bankası ile Sanayi ve Maadin Bankasından temin edilerek ham maddesi yerli piyasadan temin edilebilen ve piyasası hazır bulunan şeker fabrikalarının kurulması teşvik edilmiştir. Cumhuriyet döneminde geniş teşviklerle geliştirilmesine çalışılan ilk sanayi alt sektörü, şeker üretimidir. Bu sektörün tercih edilmesinin temel nedenleri ise talebinin yüksek olması ve ham maddesinin yurt içinde üretilebilmesidir. Bunu yanında Cumhuriyet’in ilk yıllarında sermaye, altyapı, nitelikli eleman ve tecrübe yetersizliği nedeniyle özel sektör bir sanayileşme hamlesi gerçekleştirememiş; sanayi sektöründeki gelişme, tarımın gerisinde kalmıştır. 1927 yılında yapılan sayıma göre istihdamın %80,9’u tarım, %8,9’u sanayi ve %10,2’si hizmetler sektöründe çalışmaktadır. Gayri safi yurt içi hasıla içerisinde tarımın payı %49, sanayinin payı %14 ve hizmetler sektörünün payı ise %36’dır. Bununla birlikte Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunda ve daha sonra yönetiminde söz sahibi olan kadrolar, iktisadi gelişme ile sanayileşmeyi özdeş kabul etmiş ve kapitalist bir sanayileşme tarzıyla gelişmeyi amaçlamışlardır.