Bilişsel psikolojideki varsayımları anlamak için düşünce tarihinde kısa bir yolculuk yapmak gerekmektedir. Eski Yunan düşüncesinde dünya olaylarının tahmin edildiği, insanların fiziksel dünyanın bir parçası olduğu ve insan davranışlarının diğer doğa olayları ile ilişkili olduğu varsayımları yatmaktadır. Rönesans öncesinde düşünürler daha çok sosyal ve dinî olgulara ilgi duymuşlardır. Rönesans hareketi ile bilimsel yöntemin yaygınlaşması ile araştırmalar her alanda âdeta baharda çiçeklerin açması gibi ortaya çıkmıştır. Buna rağmen insan ve davranışlarının çalışılmasında gecikme olmuştur. Bunun nedeni ise insanın çok karmaşık bir canlı olduğu varsayımıdır. Deterministçi etkilerin görülmediği bu dönemde felsefeciler düşüncenin kökenini tartışmışlardır. Özellikle kalıtım ve çevre temelinde bellek ve algı üzerende değerlendirmeler yapılsa da bu değerlendirmeler deneye ve gözleme dayanmamaktadır. Gözlem ve deneye dayanan ilk çalışmalar Wilhelm Wundt’un 1879 yılında Almanya’nın Leipzig şehrinde ilk deneysel psikoloji laboratuvarını kurması ile başlar. Bu laboratuvarda Wundt ve arkadaşları içebakış yöntemini kullanarak deneyimli katılımcılarla bilincin elementlerini araştıran deneyler yapmışlar ve yapısalcılığın da ilk adımları atmışlardır