Engelli bireylerin maruz kaldığı istismar ve ihmal sadece ailesel bir sorun olmayıp onlara sunulan hizmetle ve toplumsal bakış açısıyla da ilişkilidir. Söz gelimi bu bireylere sunulan sağlık ve eğitim hizmetlerinin yetersiz olması, uzmanların ailelere psikolojik destek sunmaması veya çocuk koruma birimlerinin engelli bireylere uygun olmaması, toplumda bu bireylere yönelik önyargıların veya “aciz, yetersiz, ifadesine güvenilmez” gibi atıfların olması engelli bireylerin istismarını ve ihmalini artıran faktörler olabilmektedir. Tüm bu faktörler toplumsal/sistemsel risk faktörlerine işaret etmektedir.