Engelli bireyin istismara ve ihmale maruz kaldığının belirlenmesi veya öğrenilmesi durumunda yapılması gerekenler ise şu şekilde sıralanabilir: Görüşme esnasında, özellikle çocuklarla veya zihinsel engelli bireylerle görüşme yaparken anlamadığı kelimeleri ve yönlendirici ifadeleri kullanmaktan kaçınılmalıdır. Örneğin, “Şurana mı dokundu?” diye kapalı uçlu sorular sorulmamalıdır; Bu yaşadıkların senin suçun değil” gibi bir cümleyle ihmalin ve istismarın onun suçu olmadığı engelli bireye söylenmelidir. Bunun nedeni ise travma mağdurlarının kendilerini suçlama eğilimleri vardır ve kendilerini suçlamaları da psikiyatrik bozukluk oluşmasında etkili bir faktördür; İstismar ve ihmal olayının gerçek olup olmadığını araştırmak yargının işi olduğu için olayın gerçekliğine dair sorular sorularak ona güvenilmediğine dair davranışlarda bulunulmamalı, engelli bireye inanılmalı, inanılmasa dahi ona hissettirilmemelidir; Özellikle cinsel istismar olaylarında, iyi niyetle de olsa engelli bireye sarılma, okşama gibi fiziksel temasta bulunulmamalıdır; Bireyin konuşmasına izin verilmeli ve sözü kesilmeden dinlenilmelidir. Konuşma engeli gibi nedenlerle yaşadıklarını sözel olarak dile getirmeyen engelli bireylerde kendisini ifade ettiği yolla iletişim kurulmalıdır.