Liebig tarafından 1840 yılında ortaya konmuştur.

Bu yasaya göre canlıların bir habitattaki gelişmesi, ortamda bulunan zorunlu maddelerin minimum miktarına göre değişir.

Ortamda en az bulunan canlı madde sınırlayıcı madde olarak adlandırılır. 

Sınırlayıcı madde ortamda yoksa, canlılar bu maddelere çok benzeyen maddeleri alarak yaşamlarını sürdürürler.

Liebig’in minimum yasası bir organizmanın fiziksel faktörlerin en düşük ve en yüksek sınırlarına gösterdiği toleransı olarak tanımlanmaktadır.