Liebig tarafından 1840 yılında ortaya konan bu yasaya göre canlıların bir habitattaki gelişmesi, ortamda bulunan zorunlu maddelerin minimum miktarına göre değişir. Ortamda en az bulunan canlı madde sınırlayıcı madde olarak adlandırılır. Bu madde ortamda yoksa canlılar bu maddelere çok benzeyen maddeleri alarak yaşamlarını sürdürürler. Örneğin salyangozlar kabukları için gerekli kireci bulamazsa Stronsiyumu alırlar.