Başkent ve çevresindeki büyük kentlerin imarı, buralardaki yönetim binalarının ve tapınakların inşası, tamiri ve masrafları eyaletlerden
gelen vergiler ve sefer sonrası elde edilen ganimetlerle karşılanmaktaydı.  Eyaletlerde temel ihtiyaçlar için merkezi planlama çerçevesinde iş bölümü oluşturulmakta, atölyeler kurulmakta, tarım potansiyelini artırmak için nüfus nakilleri gerçekleştirilmekteydi. 

Kuzey Suriye ve Güney Mezopotamya’da bulunan önemli kentler ve kent devletlerinde genel yapıya fazla müdahale edilmemişti. Bunlar yapılan seferlerle krallığa bağlanmış, vergi ödemesi ve isyan etmemesi koşuluyla bir tür otonom yönetim olarak korunmuştur. Kargamış, Til Barsip gibi kentler Assur karşıtı ittifaklara girmedikleri sürece geleneksel yapısını korumuştur.