Bencil içgüdüler ile özgeci içgüdüler arasında kesin bir ayrım yapmıştır.

Hutcheson’un aksine insanda bulunan etik duyarlılığın temelinde bir duygunun bulunmadığı düşüncesine sahiptir.

Hobbes’in “kendisini koruma güdüsüyle” belirlenmiş insan anlayışını benimsemiştir.

Kendini sevmenin insanın en temel güdüsü olduğunu savunmuştur.

Bencilliğin, her türlü verimli eylemin kaynağı olduğunu ileri sürmüştür.