Bütün insanların erdemli olduğu bir toplumdan söz edilemeyeceğini ileri sürmüştür.

İnsanın kendi mutluluğunun, birlikte yaşadığı ve eylemlerinden etkilendiği diğer insanların da mutluluğuna bağlı olduğunu belirtmiştir.

Ahlak yasasını kesin buyruk, ödev buyruğu ve pratik buyruk olarak üç buyruk şeklinde dile getirmiştir.

Etiği özgürlüğün yasalarına ilişkin bir alan olarak düşünmüştür.

Etiği ahlak öğretisi olarak kabul etmiştir.