Tekstil endüstrisinde yaygın olan endüstriyel iş, elbise, ayakkabı, elektronik parçaları birleştirme, çiçek düzenleme, ilik açma, düğme dikme, pantalon dikişi temizleme, biçilmiş etek dikme, kazak yakası geçirme, iş işleme, triko dokumayı birleştirme, kuyum işlemeciliği, oyuncak, mandal, nikah şekeri gibi çeşitli ürünlerin üretildiği işlerdir. Bu işler de çalışanlar imalat işletmelerinden yarı mamül olarak aldıkları ürünleri evde biraraya getirmekte ve parça başına ücret almaktadırlar (Prügl ve Tinker, 1997: 1472). Bu uygulamada iş fazla olduğunda kadınlar genellikle çevrelerinden yardım almakta ve grup olarak çalışmaktadırlar. Endüstriyel ev işi birçok farklı sektörde kullanılmaktadır. Terzilik ve ayakkabıcılığın yanında ürünün paketlenmesi, kutulara yerleştirilmesi gibi el işçiliği ağırlıklı işlerde evlerde gerçekleştirilmektedir. Parça başı üretimin olduğu endüstriyel işler daha çok fabrika ve sanayi bölgelerinin çok olduğu yerlerde yapılmaktadır. Örneğin, İstanbul’da semtin civarında hangi sektör ağır basıyorsa, evlerde yapılan işlerde o sektöre yakın oluyor. Bazı semtlerde kıyafetlere iliştirilen markalar hazırlanırken bazılarında eşarp dikilmekte, ayakkabı boyası kutularının parçaları birleştirilmekte, kâğıt alışveriş çantaları katlanmakta veya mandal monte edilmektedir .