Oluş ya da süreç felsefesi, öncelikle felsefenin görevine ilişkin yeni ve farklı bir kavrayıştan güç alır. Oluş filozoflarına göre felsefeye düşen en temel görev, deneyimlenmiş bütün olgulara uygun düşen bir metafizik ya da varlık anlayışı geliştirmektir. Felsefenin bu görevini yerine getirebilmesi, tutarlı bir metafizik geliştirebilmesi için de onun sadece doğa bilimlerine dayanması hiçbir şekilde yeterli olmaz. O, felsefenin, oluş felsefesi ekseninde, insanların estetik, etik ve dinî sezgilerine de hakkını vermesi gerektiğini savunur. Bu görüş açısından felsefenin en büyük başarısı, din ve bilimin temel vukuşarını bütünlüklü bir yapı ve rasyonel bir düşünce şeması içinde bir araya getirmek olmalıdır. Bu ise ancak her iki taraftan da gelen abartı ve dayatmaların aşılmasıyla mümkün olabilir. Süreç filozoflarına göre, bilim söz konusu olduğunda bu dayatma ya da abartıların en önemlileri, “bilimsel materyalizm” ve “duyumcu” algı teorisidir. Süreç filozofları işte bu temel üzerinde bilimin, bilimsel devrimin dayattığı modern töz metafiziğini eleştirirler. “Bilimsel materyalizm” adını verdikleri söz konusu modern töz metafiziğine, onlar her şeyden önce sağduyunun, söz gelimi düşünce ve eylemlerimizin tamamen veya bir bütün olarak maddi nedenler tarafından belirlenmediği türünden temel inançlarına ters düştüğü gerekçesiyle karşı çıkarlar.