Televizyonun yaygın kullanımı ile birlikte 1970’li yıllardan sonra iletişim kuramlarında yeni ve önemli bir takım yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. Bunlardan en önemlisi kullanımlar ve doyumlar yaklaşımıdır. Bu yaklaşımın, televizyon izleyicilerinin kültürel direnme noktaları bakımından güçsüz ve dış dünyaya ilişkin yorum oluşturmada televizyona güdümlü ve edilgen değerlendirilmelerine bir tepki olarak ortaya çıktığı ileri sürülmektedir. Bu yaklaşıma göre izleyiciler televizyonun pasif alıcıları ya da kurbanları değildir. Televizyon izleyicisi aracı bir haz kaynağı olarak kullanmaktadır ve aktif bir konumdadır.