Televizyon hem dünyaya hem de bilme yollarına ilişkin bilgimizi yönlendirir. Dünyaya televizyonun gösterdiği pencereden bakarız. Burada bir çerçeveleme söz konusudur. Bizim gördüğümüz bu çerçevenin içindekilerdir. Bu, aslında tamamlanmamış bir dünyadır; biz bu tamamlanmamış dünyayı yeniden inşa etmeye çalışırız. Bu süreçte televizyonun öykü anlatma özelliği karşımıza çıkar.