Finansal Hiyerarşi Teorisi’ne göre işletmeler iç finansmanı tercih ederler; işletmeler hedef temettü ödeme oranlarını yatırım fırsatlarına göre ayarlarlar; nakit akışı yatırım harcamaları ihtiyacından azsa işletmeler nakit hesabını yada portföydeki menkul kıymetleri nakte çevirirler; eğer bu kaynaklar yetmezse işletmeler dış kaynaklara yönelirler, öncelikle borç kullanır, sonra hisse senedine dönüştürülebilir bonolar gibi karma menkul kıymetler ihraç eder ve son olarak da hisse senedi çıkartarak kaynak sağlarlar.