Tarım ile düşük sıcaklıklar arasındaki en önemli ilişki zamansız donlardır. Don olayı aslında yeryüzündeki suyun donmasıyla başlar; toprak içinde toplanan buz, bitki köklerini hırpalar ve keser. Ayrıca bitki içindeki su donduğunda genişlediği için hücre zarı patlar, fizyolojik etkinlik sona erer ve bitkinin ölümüne yol açar. Orta ve yüksek enlemlerde kışın don olayı yaygındır. Buradaki bitkiler de kendilerini duruma göre ayarlamışlardır. Örneğin kış buğdayı filizlendikten sonra -18, -20 derecelere kadar dayanmaktadır. Fakat fazla soğuklarda donan topraklarda tohumlar ölür; bitki kökleri zarara uğrar; bitkilerin gövdesi, dalları ya da çiçekleri ve meyvesi donduğu zaman ise çoğunlukla bitki bir daha canlanamaz. Bu bakımdan don tehlikesi olan yerlerde bazı bitkiler yetiştirilemez. Ancak bitkilerin bir kısmı kış mevsiminde dona dayanabildikleri hâlde özellikle çiçeklendikleri zaman ya da meyve verdikleri sırada kısa süren donlardan bile zarar görürler. Onun için don olayının kış içindeki şiddeti kadar başlama ve bitme zamanı ile süresi de önemlidir. Örneğin genellikle ekim ayında toprağa verilen kış buğdayı yavaş yavaş havanın soğumasına ayak uydurarak ilk büyümesini tamamlar, bu devreden sonra kar örtüsünün örtmesiyle korunur. Fakat kar yağmadan ve bitki de belirli bir gelişmeye erişmeden sonbaharda sıcaklığın sıfırın altına düşmesi bitki için öldürücü olur.