Temel varsayımı göçün başlamasını takiben kendini devam ettirerek nasıl zamanla daha yaygın hâle geldiği olan teori Kümülatif Nedensellik Teorisidir. Sosyal bilimciler göçü kümülatif (birikimli) biçimde etkileyen sosyo-ekonomik etkenleri saptamışlardır. Bunlar; göç ağlarının yaygınlaşması, gelirin dağılımı, toprağın dağılımı, tarımsal üretimin örgütlenmesi, göç kültürü, beşeri sermayenin bölgesel dağılımı, toplumsal etiketlenme, kümülatif nedenselliğin çerçevesini çizmektedir. Bu Teorinin varsayımları şunlardır:
1. Uluslararası göçte, göçmen gönderen ve kabul eden ülkelerde ortaya çıkan toplumsal, ekonomik ve kültürel değişiklikler sorumlu hükûmetlerin bu hareketi yavaşlatma veya durdurma çabalarını güçleştirmektedir.

2. Hükûmetler işsizlik dönemlerinde, daha önceleri göçmenler tarafından yapılan işlere yerel halkı yerleştirmekte başarılı olamamaktadır. Yerli işçiler arasında bir değer değişikliği olmaktadır. Dolayısıyla daha önceleri göçmen işçiler tarafından yapılan işlerin yer aldığı işyerleri dolmamakta, böylelikle zorunlu olarak yeniden göçmen işçi alımına gidilmektedir.
3. Göçmen yoğunluğundan dolayı herhangi bir işin göçmen işi etiketi kazanması, bu tür işlerin itibarını düşürmekte ve söz konusu işler yerli işçiler tarafından reddedilmektedir.