Merkez-çevre Teorisi, uluslararası göçün genişleyen bir küresel pazarın siyasal ve ekonomik örgütlenmesini takip ettiğini ileri sürmektedir. Bu görüş altı varsayıma dayanmaktadır: Uluslararası göç, gelişen dünyanın kapitalist piyasa sistemin doğal bir sonucudur: Küresel ekonominin çevresel bölgelere girmesi uluslararası hareketin kaynağıdır: İşgücünün uluslararası akışı, uluslararası mallar ile sermayenin akışını takip eder ama bu takip ters yöndedir. Kapitalist yatırımlar, çevre ülkelerinde köklerinden kopmuş hareketli bir nüfus yaratarak, ulus ötesi hareketlere yol açarlar: Uluslararası göç, özellikle eski sömürgeci ülkelerle onların eski sömürgeleri arasında oluşmaktadır. Çünkü kültürel, dilsel, idari, finansal, ulaşımsal ve iletişimsel bağlar bu süreci kolaylaştırmıştır: Uluslararası göçün nedeni, pazar ekonomisinin küreselleşmesi olduğu için, hükûmetlerin göç oranlarını etkilemesinin bir yolu, denizaşırı yatırım faaliyetlerini düzenlemek ve sermaye ile malların uluslararası akışını kontrol etmektir: Kapitalist ülke yönetimleri, sınır ötesi yatırımlarını korumak için, gerekli gördüğünde politik ve askerî müdahaleler yapmaktadırlar. Ancak bu tür müdahaleler başarısız olduğunda, bu kez merkez ülkelere doğru sığınmacı hareketleri ortaya çıkmaktadır: Uluslararası göç, ülkeler arasındaki ücret ve istihdam koşullarından çok az etkilenmektedir. Bu akım, küresel ekonominin yapısı ve dinamiklerini izlemektedir.