Toksöz'ün 2005'de kadın göçmenlerin çalışma yaşamıyla ilgili yaptığı araştırmaya, göre;

Öncü birinci kuşak kadın göçmenler göç sürecinin ilk yıllarında imalat sanayinde vasıfsız olarak istihdam edilmiş, daha sonraki yıllarda ise bu sektördeki yeniden yapılanmaya bağlı olarak işsiz kalmışlardır. İşsiz kalan birinci kuşak kadın göçmenlerin, temizlik ve yemek yapmak gibi ev işleri ile küçük ölçekli ticaret gibi enformal sektör faaliyetlerine yöneldikleri görülmüştür. İkinci kuşak göçmen kadınlar da eğitim olanaklarından büyük ölçüde yararlanmamaları sonucu özellikle temizlikçi olmak üzere hizmet sektöründe işsiz kalma riski yüksek işlere yönelmişlerdir. Sonraki gelişmeler, gelişmiş ülkelerdeki yerli kadınların katılımının artması ve kamusal nitelikli sosyal hizmetlerin (Çocuk, yaşlı ve hasta bakımı gibi) azalması doğrultusunda, ev içi hizmetlerinde kadın göçmenlere yönelik talebin artığı görülür. Bu talep artışı ile kadın göçmenler geleneksel kadın işi olarak görülen mesleklerle, diğer bir ifadeyle toplumsal cinsiyet rollerine uygun işlerle geçimlerini sürdürürler. İş gücü piyasası resmi verileri kadınların kayıt dış kalma oranları erkeklere göre daha fazla olduğunu göstermektedir. Özellikle kadın göçmenlerin çalıştıkları iş alanları enformel sektörün işletmeleri ya da ev hizmetleri gibi çoğunlukla kayıt dışı alanda gerçekleşen işlerdir. Kayıt dışında çalışmak ise kadın göçmenlerin iş güvenliğini tehlikeye atmakta  ve çalışma koşullarını kötüleştirmektedir. Her ne kadar yatılı ev işçiliği ve bakıcılık kadın göçmenler için barınma sorununu çözme ve para biriktirebilme imkanı sağlasa da ev ve bakım işinin kapsamı iş verene ya da çalışma süresine göre değişmektedir, Bakıcılık yapmak için işe başlayan kişiden, işe başlarken talep edilmeyen işleri (yemek yapma, ev temizliği) yapması beklenebilmektedir. Düzensiz göçmen durumunda bulunan bakıcıların herhangi bir kötü muamelede polise ya da yerel otoritelere başvurmama durumları, onları sömürüye daha açık hale getirmektedir. Ev işçisi ve bakıcıların düzensiz göçmen statüsü ev içinde yaşadıkları yalnızlık ve yalıtılmışlık ise onları ''kollektif bir ses'' ve duruş geliştirmesi önünde bir engeldir. Özellikle, izinsiz ve kayıt dışı yollarla ülkeye giriş yapan göçmenler, başta uzun çalışma saatleri ve düşük ücret olmak üzere, çeşitli sömürü ve istismar biçimlerine maruz kalmışlardır. Bu sömürü ve istismar, özellikle eğlence ve fuhuş sektöründe çalışmak zorunda kalan kadın göçmenler için en olumsuz sonuçları ortaya çıkarmıştır. Özellikle göçün yasa dışı olduğu durumlarda, şikayet ve korunma mekanizmalarını ortadan kaldırarak, kadın göçmenlere yönelik şiddeti artırıcı bir etki yaratmaktadır.