Zamanı durdurmak, anı yakalamak ve hareketi kaydetmek, görsel ve görsel-işitsel sanatlar için oldukça önemlidir. Örneğin; fotoğraf ve sinema, temelde iki boyutlu bir görüntü sağlamaktadır. Kameranın aracılığı ile üç boyutlu olan uzay iki boyutlu bir yüzey üzerine indirgenebilmektedir. Bu doğrultuda, görüntüde düzenleme yapılamasının amacı izleyicileri mümkün olduğu kadar uzay yanılmasına inandırabilmektir. Tarihsel süreçte diğer sanatlardan faklı olarak fotoğraf ve görsel-işitsel bir sanat dalı olarak sinema, görüntünün oluşma sürecindeki aralığı en aza indirmiştir. Fotoğraf makinesi ışıkla resmetmekte, nesneden yansıyan ışık makinenin optiğinden geçerek yüzey üzerinde görüntü oluşturmaktadır. Bu süreçte fotoğrafı çekilen nesnenin an’ı (resmedilen an) ile makinenin içinde resmedildiği an (resmedilme eylemi anı) neredeyse aynıdır. Yani fotoğrafı çekilen nesnenin şimdiki zamanı ile makinenin içinde ortaya çıkan görüntünün şimdiki zamanı aynıdır. Bu nedenle fotoğraf makinesi şimdiyi resmeden bir aygıt olarak değerlendirilebilir. Mekân ve hareketle ilişkili olarak fotoğraf makinesi nesneyi şimdiki zamanında dinamik bir şey olarak değil statik bir şey olarak resmeder. "..." Videoda hareket doğrusal olarak ilerlemek zorunda
değildir. Bu nedenle, bir hareket diğeri ile bağlantısızdır.