Sosyal hizmet mesleğinin amaçlarını yerine getirmede bilimsel bulgularla hareket etmek için kullanılan temel araçlardan bir tanesi ise görüşmelerdir. Sosyal hizmetlerde görüşme, bir veya daha fazla başvuran ile bir veya daha fazla sosyal çalışan arasında gerçekleşen ve başvuranın psikososyal işlevlerinin iyileşmesine nasıl yardım edeceğini anlamak ve saptamak amacıyla sosyal çalışmacının bilgi,beceri ve tekniğini sürece dâhil ettiği sözel bir değiş-tokuştur. Sosyal hizmet görüşmelerinde yardım etmeye dayalı bir ilişkinin varlığına özellikle vurgu yapmak gerekmektedir (Turner, 2008, s.32). Sosyal çalışmacı ve başvuran arasındaki ilişkide başvuranın sosyal sorunlarının görüşme yöntemiyle ortaya çıkarılması, doğru sorularla başvuranın ihtiyaçlarının ve tercihlerinin saptanması ve etkin müdahale yöntemlerinin seçilmesi ve uygulanması söz konusudur. Bir başka ifadeyle, sosyal hizmet görüşmelerinde hem sosyal sorunların teşhisi hem de bu sorunları gidermeye yönelik bilgilerin toplanması söz konusudur.Sosyal hizmet görüşmelerinde görüşmeci ve başvuran arasında karşılıklı bir sosyal etkileşim vardır.

Görüşme ilerledikçe, aşama kaydettikçe görüşme içeriğinde belirlenen düşünce ve duygular da değişebilir; her aşamada sorulan sorular ve verilen cevaplara/tepkilere göre diğer aşamanın içeriği belirlenir. Böylelikle görüşmenin adım adım ilerlediğini söyleyebiliriz; her aşamada toplanan bilgi sürekli artar. Bu nedenle de görüşmenin sosyal bir süreç olduğu, görüşmeci ve başvuran arasında karşılıklı bir etkileşimin olduğu ifade edilir.

Bu görüşmeler, genellikle sosyal hizmet kurumlarında gerçekleşir. Örneğin ülkemizde İl Sosyal Hizmet Müdürlüğü, huzurevleri, aile danışma merkezleri vb. sosyal hizmet kurumlarıdır ve bunlar birincil kurumlar olarak kabul edilir. Ancak sosyal hizmet uygulamalarına yer veren hastane, psikiyatri kliniği, islahevi vb. gibi ikincil kurumlarda da görüşme yapılır.