Neolitik Çağ (M.Ö. 10.000-5.000), kültürün diğer unsurlarındaki değişimler gibi resim sanatı için de belirli oranda bir değişime işaret etmektedir. Bu çağ, yerleşik yaşam ve mimarinin gelişmesi ile ilişkili olduğu için resimlerin yapıldığı yüzey değişti. İnsanlar inşa ettikleri sıvalı duvarlara resimler yapmaya başladılar. Antik Mezopotamyalılar ve Mısırlılar; Neolitik kuru sıva tekniğini daha da geliştirerek tek bir katman olarak değil en az iki katman içeren bir süreçle resim yapılacak yüzeyi hazırlayarak daha pürüzsüz bir yüzey elde ettiler. Mısırlılar; Nil kıyılarındaki tuz, kil ve kalsiyum karbonat içerikli alüvyon ile lifli materyalleri karıştırarak elde ettikleri harcı duvarların ilk sıva katmanı için kullandılar. Isıtılmış jipsten (kalsiyum sülfat) hazırlanan bir alçı sıva ürettiler ve genellikle iki katman olarak birinci katmanın üzerine daha pürüzsüz bir yüzey oluşturdular. Mısırlılar, günümüzden yaklaşık beş bin yıl önce papirüsü keşfedince sıvalı duvarların yanı sıra papirüslere de resim yaptılar.