Shakespeare ve çağdaşlarının oyunlarının ortak özellikleri şunlardır:

1. Oyunlar erken bir noktadan başlar. Oyunun daha başında bütün sorun ortaya serilir. Seyirci oyunun tüm gelişimini sahnede izler. “Haberci” çok az kullanılır.
2. Shakespeare ana olay dışında, birkaç farklı yan olay kurgular. Oyunun başında birbirinden farklı görünen yan olayları ayrı ve birbirinden bağımsız ele alır. Ancak oyun finale doğru ilerledikçe, birkaç yan olay aşamalı olarak oyunun çözümü için birleşmeye başlar, oyun sonunda tümü birleşir. Temel yapısı kısa sahnelerdir. Yan olaylar ana olayı etkiler.
3. Shakespeare oyunu çok sayıda ve çeşitli tarzlar barındırır. Oyunun tarzı ciddi olandan komiğe sık sık değişir. Kahkaha ve gözyaşları birbirine karışmıştır ya da gerilimli aşk sahnesi ve kavga bir aradadır.
4. Shakespeare oyunlarında aksiyon, zaman ve mekân özgürce değişir. Olayları özgür şekilde zamana ve mekâna yayar. Oyunda yer ve mekân hızlı sıçramalarla değişir.
5. Shakespeare genellikle çok sayıda karakter kullanır. Ortalama 30 karakter kullanır. Bu karakterlerin çoğu sıra dışıdır. Tek bir oyun krallardan, mezarcılara; soytarılardan, zenginlere; köylülerden yaşlılara kadar pek çok renkli karakterle bezelidir.
6. Oyunlarda kullanılan dil son derece değişken ve çeşitlidir. Aynı oyunda olağanüstü şiirsel dilden ağdalı konuşmalara, argo kullanımından, özdeyişlere, sokak diline kadar çok zengin bir dil kullanarak oyunlarının dramatik eylemini zenginleştirmeye çalışır.