Öncelikli olarak gazete ve dergiler baskı teknolojisinin ürünleridir. Radyo ve televizyon ise havada yayılan frekansları kullanan elektronik teknolojinin ürünleridir. Basılı medya, okuyucunun gözüne, radyo kulağa ve televizyon da göze ve kulağa birlikte seslenir. Basılı medyaya ulaşmak için, okuyucu her seferinde dağıtıcı ya da satıcıya belirli bir ücret ödeyerek ulaşabilir. Radyo ve televizyona ise sadece bir kez cihaza para ödemesi yeterlidir. Yayınlar için - özel yayınlar haricinde- ücret ödemez. 

Gazete ve dergiler süreli yayınlardır, günlük, haftalık, aylık periyotlarda yayınlanır. İstediğin yerde, istediğin zamanda tekrar tekrar okuma olanağı vardır. Ancak radyo ve televizyon yayınını kaçırırsan tekrar dinleme (podcast haricinde) ve izleme olanağın yoktur. Radyo ve televizyon yayıncılığı anlık yayın anlayışıyla çalışır. 

Haber niteliği taşıyan bir olay olduğunda radyo ve televizyon, canlı yayınla olup bitenin tamamını dinleyicisine ya da izleyiciye ulaştırabilir. Ancak gazete ve dergiler için haberi okuyucuya ulaştırmak için en erken süre ertesi gün ya da acil/önemli durumlarda erken baskı yapabilirler. Radyo ve televizyon, haberleri sıcağı sıcağına dinleyicisine/izleyicisine ulaştırır. Gazetelerde çoğunlukla daha ayrıntılı içerik ve köşe yazıları bulunmaktadır. Meydana gelen bir olayı, yaşadığı anda ve yaşandığı yerden aktarabilme özelliğine sahip televizyona karşın, gazetede aynı haber, farklı yorum ve fotoğraflarla okunabilir.

Ayrıca teknolojik anlamda yayın içeriklerinin hazırlanmasındaki süreçlerde birbirlerinden farklıdır. Yayın araç ve gereçleri teknolojik nitelikler nedeniyle birbirlerinden farklıdır. Bir haber konusu gazete için , ses kayıt cihazı, kalem, kağıt ve fotoğraf makinesi ile haberleştirmek olanaklıyken, radyo için kayıt cihazına, televizyon için de kameraya ihtiyaç duyulur. 

Sonuç olarak bütün bu sıralanan unsurlar, haber dilindeki farklılıkların da temelini oluşturur. Gerek kitle iletişim aracının teknik ve yapısal özellikleri, gerekse habere konu olan olayın içeriğine göre haber sunumlarında farklılaşan dil; diğer değişle, söylem ve ifade biçimleri farklılık gösterir. En başta televizyon ve radyo haber bültenlerinde izleyici/dinleyiciye dakikalarla sınırlandırılmış bir süre içerisinde haberin/bilginin en anlaşılır ve açıklayıcı bir dille, ''karşılıklı konuşmuş gibi'' verilmesi gerekir. Televizyon kulağa ve göze, radyo ise kulağa hitap eden araçlar olduğu için elbette kullanılan dilin de bu duyu organlarına yönelik olması beklenir.