Müslümanların sözcüsü olarak Necaşi’nin "Sizi atalarınızdan ayıran bu din nedir?" sorusuna karşı Cafer b. Ebî Tâlib’in söyledikleri güzel bir şekilde ifade etmektedir. O, Necaşi’ye karşı şöyle demişti:

Ey Melik! Biz câhil bir topluluktuk, putlara tapar, ölü eti yer, şehvetimize uyar, akraba ve komşuluk hakkı gözetmezdik. Güçlülerimiz zayıflarımızı ezerdi. Biz bu haldeyken Allah bize içimizden soyunu, doğruluğunu, güvenilirliğini, iffetini bildiğimiz bir elçi gönderdi. O bize tek ilah olan Allah’a kulluk etmemizi, atalarımızın ve bizim taptığımız taşlara ve putlara tapmamamızı emretti. Hz. Peygamber (s.a.v.) bize doğru söylemeyi, emanete riayet etmeyi, akrabayı ve komşuyu gözetmeyi öğretti. Haramlardan uzak durmayı, şehvetimize uymamayı, iftiradan kaçınmayı, yetim malı yememeyi ve iffetli kadınlara zina iftirasında bulunmamayı emretti. Biz onun söylediklerini tasdik edip, Allah’tan getirdiklerine iman ettik. Haram kıldıklarını haram, helâl dediklerini de helâl kabul ettik (İbn Hişâm, Sîre, I, 250).